İçinde hiçbir yer yoktu ki kanamasın, hasta, tembel ve acılara karşı işte öylesine duyarlı olmasın.
Sayfa 20Kitabı okudu
İsminizi ve kim olduğunuzu öğrenebilir miyim?
Yalnızca karşınızda gördüğünüz kişiyim, o kadar. Bir ismim yok, bir ünvanım yok, bir mesleğim de yok. Bunların hepsinden yüz çevirdim. Öyle bir durumdayım ki, dürüstlük ve çalışkanlıkla geçirilmiş uzun yıllardan sonra bir gün geldi yuvadan düştüm, olayın üzerinden faza zaman geçmiş değil, şimdi ise ya yok olup gidecek yada uçmasını öğreneceğim. Dünya beni ilgilendirmiyor artık, yapaylnızım.
Sayfa 47 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Sizi sevmemi umursamayabilirsiniz. Sevilmek bir mutluluk sayılmaz çünkü. Her insan kendi kendisini sever, yine de binlerce kişi yaşam boyu acılar içinde kıvranır. Hayır, sevilmek mutluluk değildir. Sevmeye gelince, işte budur mutluluk!"
Sayfa 49Kitabı okudu
Önemli olan ne varsa ruhunda barındırıyordu insan, dışarıdan kimse ona el uzatamazdı. Yeter ki kendisiyle savaşa tutuşmasın, kendi kendisiyle sevgi ve güvene dayalı yaşam sürsün...
Sayfa 40Kitabı okudu
İçinde hiçbir yer yoktu ki kanamasın,
...
Sayfa 20Kitabı okudu
Dünyada korkulacak hiçbir şey yoktu, hiçbir şey dehşet verici değildi. Bütün bu acılar sadece kendi kaygılı ruhlarımızda ortaya çıkıyordu...
Herkesin başına gelen bir şey miydi bu ?Bütün sevgilerde durum böyle miydi?
Aldığını sanıyor,ama verdiğini bilmiyor ,yalnızlığından kaçıp bana sığınıyor, ama benim yalnızlığımı hiç sezmiyor
Başı üzerinde yağmura karşı bir çatı, üzerinde soğuğa karşı sıradan bir yorgan, açlığa karşı biraz ekmek, biraz şarap ya da süt, sabahları güneşle uyanmak, akşamları alacakaranlıkta yatmak insana bundan fazla bir şey gerekli miydi?
Korku yeniden yüreğinde başkaldırmış, her şeyi bilen ben'i hiç kimsenin işitmediği bir iç çekiş gibi dibi boylamıştı.
Yazgı denilen şey, artık biliyordu bunu, herhangi bir yerden çıkıp gelmiyor, insanın kendi içinde yeşerip büyüyordu
Aldığını sanıyor ama verdiğini bilmiyor, yalnızlığından kaçıp bana sığınıyor ama benim yalnızlığımı hiç sezmiyor!
Önemli olan ne varsa ruhunda barındıryordu insan, dışarıdan kimse ona el uzatamazdı. Yeter ki kendisiyle savaş durumunda olmasın, kendi kendisiyle sevgi ve güvene dayalı bir yaşam sürsün, üstesinden gelemeyeceği bir şey gösterilemezdi.
Sayfa 40Kitabı okudu